maandag 8 juli 2019
Na een rare nacht (veel wakker door jetlag) doet een stevige koffie deugd bij het ontbijt.
Gisteren heb ik gemerkt dat ik mijn handschoenen thuis vergeten ben. Nu ja gezien het weer ook niet nodig maar ik ga een paar gletsjers bezoeken en daar kan ik die zeker wel gebruiken.
Dus eerste stop van de dag. Outpost. Niet normaal hoe groot die winkel is!
Ik kom er buiten met handschoenen en extra bugspray. Ik denk dat ik die nog nodig ga hebben.
Daarna rijd ik naar
Eagle River Nature Center. Het ligt 14 mijl de bergen in en maakt deel uit van
Chugach State Park. Best een mooie weg ernaartoe. Enkel jammer van de wazige lucht. Onder Anchorage is één hele grote bosbrand en ten noorden is er ook nog één. De rook kruipt de valleien in en raakt maar moeilijk weg omdat er ook bijna geen wind is.
Het Nature Center zelf is gesloten (op maandag en dinsdag). Je parkeergeld kan je dan in een enveloppe steken waarvan je een deeltje kan afscheuren. Dat bewijsje leg je in je wagen en de enveloppe gaat in een soort brievenbus. Werkt zoals parkeerticketjes, prima systeem.
Er zijn nog Belgen daar, een koppel uit Aalst, en een Nederlandse man en zijn dochter (die in Alaska woont). Gezellig babbeltje. We wisselen wat tips uit een dan gaat ieder zijn weg. Je kan kiezen uit korte of langere
wandelingen.
Ik doe eerst het Rodak Trail. Dat is maar 1.2 km lang.
Het gaat naar de moerassen naast de Eagle River. De kleine vijvers zijn ontstaan door bevers die de stroom afgedamd hebben.
In het bos is het nog te doen maar eens je dichter bij het water komt, krioelt het van de muggen. En ik heb mijn product niet bij !
Hello Mr Eagle
Het pad maakt een rondje dus ik kom weer bij de auto uit. Tijd voor muggenspul nu. Ik lunch dan ook maar meteen, picknick, achter het Nature Center staan enkele tafels.
Volgende wandeling is het Albert Loop Trail, 4.83 km.
Dit pad brengt je tot bij de Eagle River. En ja hoor, ook hier muggen natuurlijk. Al heb ik er niet veel last meer van, de bugspray doet zijn werk.
Hier ben ik bij een zijarm van de rivier.
Bij de rivier zelf kan je (op dit moment) niet geraken. Het pad is er namelijk overstroomd. Door het vele smeltwater treedt de rivier buiten zijn oevers.
Ze hebben een bypass pad aangelegd voor deze reden.
Het is weer 29° en dat doet zich wel voelen. De minste beweging en je staat al te zweten.
Mijn auto(otje) bij het Nature Center.
Dit bezoek is een hele aangename verrassing geworden. Een aanrader.
Bij Mirror Lake is zoveel volk, de parking is overvol. Ik pas. Volgende stop wordt dus
Eklutna Lake. Dat is een meer ontstaan door een dam in de rivier te bouwen om zo stroom op te kunnen wekken. Het meer wordt gevoed door smeltwater van de Eklutna Glacier. Net als het Nature Center ligt dit meer ook in Chugach State Park. Het is een eind van de highway af maar hier is de rit niet zo mooi.
Ik parkeer de auto en wandel tot bij de rand van het meer.
Bij bijna elk meer waar publieke toegang is, hangen zwemvesten en grote infoborden om ouders aan te moedigen om hun kinderen veilig aan/in het water te laten spelen.
Nu ja, ik heb mooiere meren gezien. Ik blijf niet lang.
Voor ik terug de highway neem, ga ik naar
Eklutna Historical Park.
Naast het museum (wat net gesloten is) heb je het Russisch Orthodoxe kerkje en het kerkhof.
Er zijn gewone graven en Spirit Houses. Deze spirit houses worden gebouwd door de Native Americans wanneer iemand gestorven is. Vroeger cremeerden de Athabascans hun doden en deden de as in een berken container die ze bv in een boom zetten zodat de geest in de wind vrij zijn weg kon vinden. Nadat de Russen in dit gebied kwamen, bekeerden veel Athabascans zich tot het orthodoxe geloof. Volgens dat geloof is het echter verboden om lichamen te cremeren. Dus worden de lichamen in de grond begraven en worden boven de graven deze spirit houses gebouwd. Zo kan de geest uit het lichaam in het huisje gaan en dan door de wind meegenomen worden. Een mooie combinatie van 2 geloven. De spirit houses hebben ook allemaal een orthodox kruis.
Om af te sluiten nog een meer.
Reflections Lake. Ok, ik ga me geen 2 keer op dezelfde dag laten vangen. VOOR ik vertrek spuit ik me in met muggenspray.
Helemaal rond het meer is 1.77 km.
Het krioelt hier van de insecten, libellen, waterjuffers, muggen !!
Een 'grebe' (soort fuut)
De Knik River, nog voor de samenvloeiing met de Matanuska River.
Er is erg veel stroming. Het water kolkt en slaat soms tegen de oever.
Hieraan dankt het meer zijn naam: een mooie reflectie van de bergen in het water.
Ongeveer halfweg staat een uitkijktoren. Ik ga even tot boven, maar het vergezicht wordt nogal belemmerd door de feller geworden rook.
Ik ben ook te zuinig geweest met de bugspray. Ik ben geen fan van Deet dus ik dacht dat een beetje ook wel goed zou zijn. Euhm, duidelijk niet dus. Gelukkig heb ik de spray meegenomen en kan ik wat bij spuiten.
Het is maar een korte wandeling en het pad volgt de omtrek van het meer. Toch is er hier een toerist in paniek dat ie gaat verkeerd lopen! Ik geef mijn plannetje en ga verder naar de auto.
Ik spot nog een eland langs de Glenn Highway maar er is geen mogelijkheid om te stoppen.
Het hotel in
Wasilla ligt aan de oever van Lake Lucille.
Mooi zicht van uit mijn kamer.
Op naar IHOP. Even later ... de eerste hamburger van het verlof is gegeten.
Even met het thuisfront bellen en daarna proberen te fixen waarom ik geen foto's kan posten op de blog. Vanaf dit hotel kan ik wel uploaden. Gelukt dus.
Ziezo, tijd voor bed.
Afgelegde km: 175
Het weer: 29° - zonnig met af en toe wolken
Hotel: Best Western
Lake Lucille Inn
Ik wist precies wat ik wilde dus de planning was snel klaar. Het helpt natuurlijk ook dat ik er al was.
