Deze voormiddag ga ik een tour doen met Knik Glacier Tours naar de Knik Glacier.
Een klein hartattakske wanneer ik de gps zet. Die geeft aan dat het 1u05' rijden is alhoewel Google Maps zegt dat het maar 44' is.
Het is 8u55' en de tour vertrekt om 10u.
Google Maps wint, het is maar 44' rijden. Mooi op tijd dus om deftig te kunnen inchecken.
Enne, weer 4 Belgen ontmoet op de tour.
Eerst brengen ze je met een 4x4 truck tot aan de rivier.
We stoppen even bij deze mama eland en haar jong.
Dan gaat het weer verder naar de rivier. Alhoewel het hier ook al rivier lijkt. Door de hoge waterstand staat er op veel plaatsen ook op het land langs de rivier water. Geen probleem voor de trucks, ze rijden gewoon door het water, dat soms meer dan een meter hoog staat.
Tijd om over te stappen. Het is een grote groep, dus wordt er opgesplitst. De helft met de vliegboot, de andere helft met een motorboot. (op de terugweg wordt gewisseld)
Kapitein Joe brengt ons snel (!) en droog tot bij de Knik Glacier.
Echt bij de gletsjer kan je niet komen door de vele ijsbergen die er voor drijven. We varen kort langs de ijsbergen die de grilligste vormen hebben.
Dan gaan we aan land. We zijn nu op de gletsjer morene. Tot hier kwam zo'n 25 jaar geleden de gletsjer. Nu ligt het einde van de gletsjer 3 mijl verder.
We mogen een uur vrij rondlopen hier.
Eerst even mijn verplicht torentje bouwen.
In totaal wandel/klauter ik zo'n 2.3 km (volgens mijn gsm). Hier zijn geen paden dus het is kwestie van zelf je pad te vinden.
Er wordt ons nog een kopje koffie (of warme chocomelk) aangeboden en dan beginnen we aan de terugrit. Deze keer ga ik in de open boot. Niet echt mijn ding maar met het zwemvest voel ik me wat veiliger.
Eerst gaat het nog eens langzaam langs de ijsbergen en daarna full speed naar de truck.
We zijn maar net aan de terugrit met de truck begonnen of we zien een eland, een mannetje.
Of nee, wacht het zijn er twee
Het wordt nog mooier, het zijn er 4 die samen op pad zijn. Allemaal mannetjes. Dit gebeurt bijna nooit dat je er zoveel bij elkaar ziet.
Volgens de gids is dit Bingo en moeten we vandaag op de lotto spelen.
Nog even door het water en tegen 13u zijn we terug bij het vertrekpunt.
De lucht is nog steeds wazig door rook van de bosbranden. Er is nu ook wel wat rookgeur.
Daarna ga ik naar Palmer, een schattig stadje.
Ik bezoek er het Palmer Museum & Visitor Center.
In de tuin staan enkele picknicktafels wat goed uitkomt want ik heb wel behoorlijk veel honger.
In het museum kan je terecht voor de geschiedenis van het stadje. Er spelen ook korte filmpjes zodat je een idee krijgt hoe het vroeger was. Het visitor center ligt in dezelfde ruimte. Je kan er info over Palmer maar ook over de streek krijgen, Mat-Su Valley.
In de ernaast gelegen 'Matanuska Valley Agricultural Showcase', kortweg tuin, hebben ze allemaal plantbedden. Hier zijn dus de mega groenten in wording.
Vroeger stopte de trein hier, maar nu staat er enkel nog het pittoreske stationnetje.
Daarna trek ik de bergen in. Eerst een zicht op Independence Mine State Historical Park. Deze oude mijn kan je bezoeken maar dat deed ik al in 2014, dus nu enkel genieten van het uitzicht.
En dan, iets wat ik nog nooit gedaan heb. Ik neem een onverharde weg, de Hatcher Pass.
Een klein stukje maar tot aan het hoogste punt, 1250 m.
Het is zo mooi hier. In de lucht geven 2 paragliders een show. Zalig om naar te kijken.
Zicht op Hatcher Pass Lodge en Independence Mine.
Het zen moment van de dag.
De Little Susitna River. Ik ben hier even blijven zitten en genieten.
Aangezien ik geen antwoord gekregen heb van de lodge waar ik in Denali ga verblijven, doe ik nog wat inkopen. Soja melk en notenvrije snacks.
Daarna tijd voor avondeten.
Keuze valt op Panda Express ! Zo blij dat die nu ook hier een restaurant hebben. Het heeft enorm gesmaakt, zoals altijd.
Het was een super fijne dag !
Afgelegde km: 170
Het weer: ochtend 15° - namiddag 25°
Hotel: Best Western Lake Lucille Inn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten